Czy rodzina Nawalnego i członkowie ekipy filmu „Nawalny” są na liście zbrodniarzy rosyjskich i ich współpracowników ukraińskiego serwisu Mirotworiec?

#ukraina #rosja #agresja rosyjska #opozycja

Data zgłoszenia: 13.03.2023 13:23

Udostępnij:

Zgłoszony news

https://twitter.com/f61T8JlKLo3dBaW/status/1635261964711763969

Werdykt

Fake News

Raport eksperta

Data werdyktu: 14.03.2023 13:43

Żadnych osób o nazwisku „Nawalny” (w zapisie rosyjskim – „Навальный”) na liście osób podawanej przez, uchodzący za kontrowersyjny ukraiński serwis Mirotworiec, nie można znaleźć. Podobnie jak w ogóle nikogo o tym nazwisku. Zgłoszony wpis na Twitterze zawiera twierdzenie, że „wszyscy rosyjskojęzyczni członkowie ekipy filmowej” znaleźli się na liście budowanej przez ten ukraiński serwis. To jednak nieprawda. Sprawdziliśmy obecność nazwiska „Навальный” oraz nazwisk po kolei wszystkich członków ekipy produkcyjnej filmu „Nawalny” z listy podanej w branżowym filmowym serwisie kinopoisk.ru, w bazie ukraińskiego serwisu myrotvorets.center. Wyszukiwarka bazy nie znajduje tych nazwisk, oprócz jednego, operatora Nikity Pawłowa, zwracając dwa wyniki, rosyjskiego żołnierza, który zginał w 2019 r. oraz porucznika służby medycznej armii rosyjskiej o tym samym nazwisku, według wszelkich danych nie mającego nic wspólnego z filmem. Ukraińska strona Mirotworiec budzi spore kontrowersje. Powstała w sierpniu 2014 roku z inicjatywy Antona Geraszczenki, wówczas niezależnego doradcy ministra spraw wewnętrznych Ukrainy, jako „internetowe przedstawicielstwo Centrum Badania Przestępstw przeciwko Podstawom Bezpieczeństwa Narodowego Ukrainy, Pokoju i Bezpieczeństwa Obywateli". Strona udostępniała otwartą bazę danych osobowych osób, które przebywały w strefie działań wojennych na Ukrainie, zebranych w sposób nielegalny (hacking, phishing) i drogą wywiadowczą z otwartych źródeł i opublikowanych bez zgody tych osób, których dane trafiają na listę. Stała się ona szeroko znana po zabójstwach Olesia Buziny i Olega Kałasznikowa, których dane osobowe, w tym adresy, zostały opublikowane w bazie Mirotworca. Wśród partnerów strony od momentu jej otwarcia i do 13 maja 2016 roku były Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Ukrainy, Służba Bezpieczeństwa Ukrainy i inne agencje bezpieczeństwa kraju. W październiku 2015 roku Anton Geraszczenko wezwał użytkowników strony internetowej do zamieszczenia „wszystkich znanych danych” rosyjskiego personelu wojskowego zaangażowanego w operację w Syrii, dodając, że wystarczy, aby ISIS rozprawiło się z nimi zgodnie z prawem szariatu. Rosyjski Komitet Śledczy otworzył przeciwko Geraszczence sprawę karną, zarzucając mu publiczne nawoływanie do działań terrorystycznych lub publiczne usprawiedliwianie terroryzmu. Na początku maja 2016 roku Anton Geraszczenko poinformował o „wycieku” danych osobowych dziennikarzy. W bazie Mirotworiec miały zostać opublikowane pełne dane o ukraińskich i zagranicznych dziennikarzach, którzy uzyskali akredytację w separatystycznej republice donieckiej. Wzbudziło to falę krytyki i kontrowersji także w krajach zachodnich, skąd pochodziło wielu dziennikarzy relacjonujących wojnę na Donbasie, także po separatystycznej stronie. Po ujawnieniu danych osobowych pojawiły się informacje, że niektórzy dziennikarze zaczęli otrzymywać telefony i e-maile z pogróżkami, a niektórzy ukraińscy politycy zaczęli wzywać do uznania tych dziennikarzy za „wrogów Ukrainy”. Kijowska prokuratura wszczęła postępowanie karne w sprawie ujawnienia w Internecie danych osobowych zagranicznych dziennikarzy. Komitet Ochrony Dziennikarzy (CPJ) potępił publikację danych osobowych i nazwał działania Antona Geraszczenki „odrażającymi”. Pod naciskiem międzynarodowych organizacji prawnych działających pod presją dziennikarzy, na stronie internetowej opublikowano komunikat, że zostanie ona zamknięta. Przez pewien czas była niedostępna. Wkrótce potem jednak Zorian Szkiriak, doradca szefa MSW, zapowiedział politykę dalszego ujawniania danych osobowych i planowane tworzenie nowych stron internetowych podobnych do „Mirotworca”. Jeszcze w maju 2016 roku strona ponownie ruszyła, publikując zaktualizowaną listę akredytowanych w DNR pracowników mediów. Jednocześnie strona zamieściła przeprosiny za opublikowanie poprzedniej listy, która była niepełna. „Wielu dziennikarzy domagało się od nas przeprosin, a my w końcu zrozumieliśmy dlaczego. Przy tej okazji pracownicy Centrum szczerze przepraszają, bo lista rzeczywiście nie była pierwszej świeżości” – napisali autorzy Mirotworca. Rok później Narodowy Bank Ukrainy wysłał do ukraińskich stowarzyszeń bankowych oficjalne pismo „O liście zasobów informacyjnych do wyszukiwania i analizy informacji”, w którym zalecał korzystanie z bazy danych strony internetowej Mirotworiec w celu „zwalczania prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i proliferacji broni masowego rażenia”. W grudniu 2019 roku ponownie ogłoszono, że strona zostanie zamknięta, a dostęp do niej pozostanie ograniczony do ograniczonej liczby użytkowników, jednak wkrótce strona wznowiła działalność. Na stronie myrotvorets.center można znaleźć szczegółowa klasyfikację kryteriów, którymi kierują się tworzący bazę danych. Zawarto tam m.in. opis klucza, według którego umieszcza się dane osobowe. Według nich, jak czytamy, do bazy trafiają: „funkcjonariusze nielegalnej formacji zbrojnej”, „zdrajcy ojczyzny”, „rosyjscy najemnicy”, „rosyjscy okupanci”, „rosyjscy zbrodniarze wojenni”, „uczestnicy rosyjsko-białoruskiej agresji wojskowej na Ukrainę”, „członkowie terrorystycznej organizacji LdnR”, „współpracownicy rosyjsko-faszystowskich najeźdźców i terrorystów”, „ofiary przemocy psychicznej i rosyjsko-terrorystycznej propagandy”, „współwinni zbrodni faszystowskiej Rosji wobec Ukrainy i jej obywateli”, „przedstawiciele rosyjsko-faszystowskiej administracji okupacyjnej”, „uczestnicy aktów humanitarnej agresji wobec Ukrainy”, „prowokatorzy”, „propagandyści wojenni”, „propagandyści antyukraińscy”, „pracownicy mediów propagandowych faszystowskiej Rosji (kraju agresora)”, „agenci wpływu Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej (ROC) na Ukrainie”, „rosyjscy zbrodniarze wojenni, ukrywający się za statusem dyplomatycznym”.

Żródła

Ta strona korzysta z plików cookie. Sprawdź naszą politykę prywatności, żeby dowiedzieć się więcej.